طوباي محبت

بنام خدا

بشر در ابتدا ناچار است و دنبال افعال و صفات می‌رود. خوب آدم آن را دوست دارد و نزدیکش می‌رود؛ چرا نرود؟می‌رود تا رشد کند. اما آخرها که می‌خواهند ببینند کامل شده یا نه، می‌پرسند چرا این را دوست داری؟ می‌گوید برای خودش. می‌پرسند چرا؟ می‌گوید نمی‌دانم. مثل اینکه نزدیکتر است. تازه از این هم سخت تر است، گفت من کجا دوست دارم؟ شما می‌گویید دوست دارم! حاشا کرد؛ یعنی چنان معشوقش را قایم کرد که نگو.

حاج اسماعیل دولابی