طوباي محبت

رويش غنچه‌هاي زيباي اميد را هميشه وقتي مي‌بيني

كه پشت درِ بسته نااميدي نشسته‌اي اما نرفته‌اي!

طوبي نوشت

به نام خدا

حضرت امام هادی (ع) در سحرگاه 15 ذیحجّه سال 212 ق، در روستایی به نام «صَرِیّا» در نزدیکی مدینه، دیده به جهان گشود. پدر گرامیش - امام جواد(عليه‌السلام)- ایشان را علی نام نهاد تا احیاگر یاد و خاطره پدران ارجمندش باشد.امام هادی (عليه‌السلام) بعد از شهادت پدر بزرگوارش امام جواد (عليه‌السلام) ، در سال 220 ق به مقام والای امامت رسید.
امام هادی (ع) در دوره خطیر امامت خود که از لحاظ علمی برای جهان اسلام اهمیت خاص داشت، به گونه‌ای بنیان‌های علمی مکتب اهل بیت را سازماندهی ‌کرد تا در قرن‌های آینده نیازهای فکری و سیاسی جامعه اسلامی خصوصاً پیروان اهل بیت (ع) را پاسخگو باشد. از گروه هاى باطل و منحرفى که در دوران امامت امام هادى (ع) فعال بودند، گروه “غُلات” یا همان غلو کنندگان بودند. این گروه دارای افکار و عقاید پوچ و منحط و بى اساسى بودند و خود را پیرو اهل بیت قلمداد مى‏ کردند. آنان درباره امامان و فرزندان پیامبر (ص) غُلّو و اغراق نموده و براى آنها مقام الوهیت قائل می‌شدند. در اين شرايط است كه امام به انشاء اين زيارت جامع و كامل يعني زيارت جامعه كبيره دست مي‌زنند.
آيت الله جوادي آملي درباره اين زيارت اينگونه فرموده‌اند:"وزان زيارت جامعه كبيره، وزان دعاي جوشن كبيراست، يعني همان‏گونه كه در دعاي جوشن كبير، اسما و صفات فراواني از خدا ذكر شده و خدا با هزار جلوه در اين دعا برون آمده تا دعاكننده او را با هزار ديده تماشا كند، معرفتش به او بيشتر شود و خود را بدان صفات متّصف گرداند؛ امام هادي (عليه‌‏السلام) نيز در اين زيارت، ائمه اطهار (عليهم‌‏السلام) را با جلوه‏‌هاي گوناگون معرفي كرده تا زائر، ائمّه را از دريچه‏‌هاي مختلف تماشا كند و سپس آنان را الگو و اسوه خويش قرار دهد و با تأسي به آنها بر تعالي و تكامل خود همت گمارد. به بيان ديگر، دعاي جوشن كبير، سفره‏‌اي است كه مهمانان آن با هزار نوع غذاي توحيدي پذيرايي مي‏‌شوند، زيارت جامعه نيز سفره‌‏اي است كه مهمانان آن با انواع گوناگون غذاهاي امام‌شناسي مورد تكريم قرار مي‏‌گيرند.".
يكي از فرازهاي زيباي زيارت جامعه” محتمل لعلمكم” است به اين مضمون كه من قدرت تحمل علمتان را خواهم داشت و اين بدان معناست كه با تقوي و رعايت احكام الهي سعي خود را خواهم كرد و در عوض شما به من قابليت بدهيد تا از علمتان بهره بگيرم. آيت الله جوادي آملي در اين زمينه مي‌گويند:"حتي گاهي اصحاب خاص نيز به زحمت مي‌‏توانستند برخي اسرار را از آن ذوات مقدس فرا گيرند؛ مثلاً امام صادق(عليه‌السلام) به عبدالله بن سنان كه پرسيد: چرا مطلب ارائه شده به ذريح را به او نفرمودند، چنين فرمود: من يَحْتمل مثل ما يحتمل ذريح؛ يعني چه كسي مانند ذريح مي‏‌تواند علم را احتمال (تحمّل) كند. ذريح از مصاديق “أُولئِكَ الَّذينَ امتَحَنَ اللهُ قُلوبَهُم لِلتَّقوي” است و اسرار را مي‏‌فهمد و اگر هم سرّي را نفهمد، مي‌‏تواند آن را حفظ كند.”
امروز كه روز شهادت آن جناب از ذوات مقدس معصومين است، با خواندن اين زيارت با اندكي تدبر و تامل بيشتر و هديه آن به روح مطهر امام هادي(عليه‌السلام)، يك قدم به سوي محتمل علم بودن ايشان برداريم . شايد اين‌بار از اين سفره نوراني به ما مائده‌اي متفاوت عنايت بفرمايند و البته توجه داشته باشيم كه براي رسيدن به هر هدفي مداومت بهترين شيوه است.
التماس دعا

طوبي

به نام خدا

خروسلي؛ خروس کاراته کار!

چند سال پیش به دلایلی از تهران به شهرستانی برای اقامت مهاجرت کردیم. خانه‌ای که اجاره کردیم حیاط بزرگی داشت که باغچه دایره مانند دوطبقه‌ای وسطش جا خوش کرده بود و برای نگهداری مرغ و خروس عالی بود. پس دست به کار شدیم و قسمتی از باغچه رو برای مرغ و خروسها لونه ساختیم. پسرم دو تا جوجه از تهران آورده بود که یکیشون مرغ شده بود و یکیشون خروس و فوق العاده به هم علاقه داشتن چون با هم بزرگ شده بودن و مرغهایی هم که بعدا خریدیم هیچ کدوم نتونستن به اندازه این خانم مرغه تو دل خروس جا باز کنن. به غیر از پسرم خروس خیلی به ماها راه نمی داد که به مرغش دست بزنیم. یکبار مرغ مریض شد و اون رو به دامپزشک نشون دادیم و براش دارو گرفتیم. پسرم مرغ رو از لونه شون آورد تا من دارو رو تو حلقش بریزم اما خروس هم پشت سرش از لونه خارج شده بود. وقتی پسرم مرغ رو دست من داد سعی کردم نوکش رو باز کنم که البته مرغه مقاومت میکرد و خروس هم همون لحظه سر رسید و با دیدن این صحنه خونش به جوش اومد و با یک حرکت کاراته ای به هوا پرید و به شکل مورب جفت پا در حالیکه نعره میزد قودااااا روی زانوی من بینوا فرود اومد!

 ضربه چنان محکم بود که بی اختیار مرغ از دستم افتاد و خروس هم در حالیکه با غرور و قدرت دور مرغ می‌چرخید اون رو به سمت لونه هدایت کرد. من هم در حالیکه دستم رو به زانوم گرفته بودم نشستم و مات و مبهوت نگاهی به مرغ و خروس و نگاهی هم به شربت ریخته روی زمین کردم. با خودم گفتم خوبه آمپول دستم نبود وگرنه خروسه احتمالا وسط چشمام رو نشونه میرفت. آخه این همه غیرت و تعصب هم نوبره والا!!

پ ن: عكس واقعي است.

به نام خدا

کرونا نگیریم صلوات:)

توصیه‌های آقایون به همسرانشون برای نگرفتن کرونا:

-بستن دهان  و حرف نزدن زیرا ممکن است ویروسهای کرونا از دهان شما به دیگران منتقل شود!

-مطلقا از خانه برای خرید عید خارج نشوید زیرا حضور در اجتماعات  مخصوصا بازار، احتمال ابتلا را صد در صد افزایش م‍ی‌دهد.

-تلفن نکردن آنهم طولانی مدت به عمه شمسی و خاله کوکب و زن دایی و …، چون این ویروس حتی از گوشی تلفن هم وارد فضای دهان و گوش می‌شود!

-نگاه نکردن به طلا و جواهرات؛ این ویروس به شکل عجیبی به جواهرات علاقه دارد و با نگاه وارد چشم می‌گردد چه برسد به لمس کردن!

-خانه تکانی را شخصا خودتان انجام دهید و به هیچ وجه از کارگر استفاده نکنید چون ممکن است مبتلا به ویروس باشد.

-گیر ندادن به جورابهای نشسته، چون این ویروس با بوی جوراب مشکل دارد و می‌توان اینگونه آن را فراری داد!

-ابدا به کنترل تلویزیون دست نزنید چون خطرناکترین کار ممکن رو انجام دادین.

پ ن: اين فقط يك شوخي با كروناست. هميشه سلامت باشيد:)

به قلم طوبي

به نام خدا

در موقعيتي كه امروزه در آن قرار داريم كه فضايي است پر از تبليغات رسانه‌ها و همچنين افكار گوناگوني كه اطراف ماست، علاوه بر داشتن بصيرت و تحقيق در مورد هر آنچه مي‌شنويم يا مي‌بينيم، لازم است كه از خداوند متعال نيز دائما درخواست كنيم كه حق را به ما نشان داده و قدرت تميز آن از باطل را به ما ارزاني فرمايد.

چقدر اين بخش از دعاي بعد از زيارت امام جواد(عليه‌السلام) زيبا و كارگشاست و چه خوب است كه مرتب آن را بعد از نمازهايمان زمزمه كنيم:

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاَرِنِى الْحَقَّ حَقّاً فَاَتَّبِعَهُ وَالْباطِلَ باطِلاً فَاَجْتَنِبَهُ وَلا تَجْعَلْهُ عَلَىَّ مُتَشابِهاً فَاَتَّبِعَ هَواىَ بِغَیْرِ هُدىً مِنْکَ وَاجْعَلْ هَواىَ تَبَعاً لِطاعَتِکَ وَخُذْ رِضا نَفْسِکَ مِنْ نَفْسى وَاهْدِنى لِمَا اخْتُلِفَ فیهِ مِنَ الْحَقِّ بِاِذْنِکَ اِنَّکَ تَهْدى مَنْ تَشآءُ اِلى صِراطٍ مُسْتَقیمٍ.

خدایا درود فرست بر محمد و آل محمد و حق را (همانطور که هست ) حق به من نشان ده تا پیرویش کنم و باطل را نیز باطل بنمایان تا از آن دورى گزینم و آن را بر من مشتبه مکن تا در نتیجه بدون بصیرت و راهنمائى تو پیروى از هواى نفسم کنم و میل مرا پیرو طاعت خودت قرار ده و آنچه رضایت تو است از نفس من برگیر و راهنمائیم کن به اذن خودت به آن حقى که در آن اختلاف شده که براستى تو راهنمائى مي‌کنى هر که را خواهى بسوى راه راست.

التماس دعا

به نام خدا

يك بار در يك جلسه سخنراني از سخنران محترم شنيدم كه گفتند: بعضي‌ها مي‌گويند ما رقيق‌القلب هستيم ولي ضعيف‌النفس هستند نه رقيق‌القلب. مثلا دين ما ذبح و مصرف گوشت حيوانات خاصي مثل گوسفند و مرغ را اجازه داده ولي اينها از ديدن اين سربريدن هم ناراحت مي‌شوند و مي‌گويند اي كاش اصلا انسان گوشتخوار نبود!

بله شايد اين حرف درست باشد، حالا چه ضعيف‌النفس و چه رقيق‌القلب، اين بنده حقير، بشدت از ديدن صحنه‌هاي خشونت حتي با حيوانات، مدتها احساس ناراحتي مي‌كنم و ديدن صحنه آزار ديگران و حتي حيوانات، مدتها ذهنم را مشغول كرده و حتي ميتوانم بگويم از ذهنم بطور كامل پاك نمي‌شود، نمي‌دانم رقيق‌القلب هستم يا ضعيف‌النفس!

اما اينها را گفتم تا بگويم اين ويروس كرونا كه در چين اكنون جولان مي‌دهد، شايد نتيجه برخي سوءاستفاده‌ها و بي‌انصافي‌هاي اين بشر دوپا باشد. چند وقت پيش در كليپي ديدم كه آشپز چيني در نهايت خونسردي يك مار زنده را كه تقلا مي‌كرد از دستش بگريزد در ظرف حاوي روغن داغ و ادويه انداخت!

مطمئنم كه اين را ديگر ضعيف‌النفسي تلقي نمي‌كنيد كه از ديدن اين صحنه انسان بر خود بلرزد. بي‌اختيار با خود گفتم: “بي‌انصاف! به خدا كه اعتقاد نداري از قهر طبيعت هم نمي‌ترسي؟"(به قول خودشان!)

 بدون شك دستورات ديني ما مبني بر حسن رفتار با حيوانات بي‌دليل نيست، تا جايي كه آورده‌اند پيامبر اكرم(صلي‌الله‌عليه‌و‌آله) به حيوانات هم سلام مي‌كردند.

دنياي امروز، دنياي افراط و تفريط شده، عده‌اي مانند اين چشم‌بادامي‌هاي شرقي اينگونه با حيوانات رفتار مي‌كنند و عده‌اي ديگر را همچون سلبريتي‌ها مي‌بيني كه حيوانات را جزء خانواده خود به حساب مي‌آورند!

 رسول گرامي اسلام محمد مصطفي(صلي‌الله‌عليه‌و‌آله) فرمود: اگر ستمى كه به حيوانات مى‌كنيد بر شما بخشيده شود، بسيارى از گناهان شما بخشوده شده است .

خداي من تفاوت از كجا تا به كجا!

پ ن: كنز العمّال : 24973

ع ش ق براي من 3 معنا دارد پسرم:

عين آن عكس زيباي توست كه با نگاه به آن جان مي‌گيرم

شين آن شهادت توست كه ازعكست هم برايم زيباتر است

و قاف آن قرار هر هفته ماست كه قلبم با اميد به آن مي‌تپد.

#مادرشهيد

طوبي نوشت