طوباي محبت

به نام خدا

باران پاییزی که از صبح نم نمک در پایتخت باریدن گرفته بود، اکنون به شدت می بارد و به رگبار و رعد و برق های تند و پی در پی مبدل شده. درست مثل دل من که گاهی ابری است و وقتی کسی محل نمی‌گذارد یک دفعه می‌ترکد و بغضش را خالی می‌کند.

آسمان ابری پاییزی! ببخشید که از صبح آرام باریدی و ما بی‌خیال از کنارت گذشتیم!

با سر و صدا ببار که گویی تا سر و صدا نکنی کسی حواسش جمع نمی‌‌شود!

این سنت زمانه‌ست دیگر، مظلوم باشی دیده نمی‌شوی انگار!

لا تَبذِلَنَّ وُدَّكَ إذا لَم تَجِد مَوضِعا

عشقت را حرام نکن وقتی کسی را لایق آن نمی یابی…

#علی_بن_ابی_طالب
#غررالحکم

بسم الله

قبل از خواب زمزمه کنیم…🌙

يٰا حَسْرَةً عَلَى اَلْعِبٰادِ مٰا يَأْتِيهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلاّٰ كٰانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ

افسوس که هر کس را به سوی تو فرستادم تا به تو بگویم دوستت دارم و راهی پیش پایت بگذارم
او را به سخره گرفتی…!
یس_۳۰

از:
عاشقانه‌های‌پاڪ⇧v

به نام خدا

اگر اهل عبرت باشید هم لذّت دنیا را می‌برید و هم لذّت آخرت را. وقتی اهل عبرت هستید اگر کسی را نگاه می‌کنید، بدی‌اش را بدی می‌بینید و حُسنش را حُسن می‌بینید. وقتی شخصی را یا فضایی را دیدی، حسنش را برای خودت بهره برمی‌داری که مثلا این چه قشنگ راه می‌رود من هم همین جور راه بروم که خلق خدا را اذیّت نکنم. یا اگر آن شخص کار بدی کرد می‌گویی خدایا من به تو پناه می‌برم، عجب کار بدی کرده است. حالا دیدی هر دو را عبرت گرفتی؟

طوبای محبّت ج 6

بسم رب الحسین

لبهای تو خشکیده و در حسرت لبهای تو آب می‌گرید

این حسین است که در حسرت چشمان تو بی‌تاب می‌گرید.

السلام علیک یا ساقی‌العطشی ابوالفضل…

به قلم طوبی

بسم رب‌ الحسین

هله بیکم! هله بیکم یا زوار الحسین!

خوش آمدید زوار حسین!

بفرما چای زائر! بفرما!

چند بانوی ایرانی به سمت موکب عراقی رفتند که دو ردیف لیوانهای پاکتی یک بار مصرف و دو ردیف استکان عراقی چیده بود و زائران را برای نوشیدن فنجانی چای و خستگی زدودن از تن و جان دعوت می‌کرد. به دنبال آنها روان شد.

 جوان عراقی نگاهی به بانوانی انداخت که منتظر ریخته شدن چای خوشرنگ بودند و پرسید: چای ایرانی؟ بانوان ایرانی نگاهی به کردند و پاسخ دادند: بله، بله.

چای را تا نیمه در لیوانهای یک بار مصرف ریخت و سپس آب‌جوش و کمی شکر به آن اضافه کرد و به آنها تعارف کرد. همه برداشتند اما او برنداشت، به جوان عراقی گفت: چای عراقی، برای من چای عراقی.

لبخندی بر چهره جوان عراقی نشست، استکانی برداشت و تا نیمه از شکر پر کرد و چای پررنگ را درون آن ریخت و به دست او داد. دیگر بانوان نگاهی با تعجب به او کردند که با لذّت چای عراقی را می‌نوشید. یکی از آنها به او گفت: این استکانا بهداشتی نیس، ببین چه‌طوری می‌شورن؟! لبخندی زد و گفت: مهم نیس، مهم اینه که ما ایرانی، عراقی نکنیم، ما اینجا مهمانیم و باید طبق آداب صاحبخونه رفتار کنیم. همان خانم پرسید: حتی به قیمت مریضی؟

_ ان‌شاالله که مریض نمی‌شیم ولی اگرم شدیم فدای سر امام حسین، مریضی اینجا شفاست، میرزه به اینکه دل خواهر برادرای عراقیمون رو شاد کنیم و حس یکی بودن و همبستگی‌ رو بین خودمون به وجود بیاریم.

استکان را به جوان عراقی داد و اشاره کرد: چای عراقی، یکی دیگه!

تجربه‌نگاری اربعین

به قلم طوبی

امروز روز اول روضه‌ام بود. راستش کمی استرس داشتم. با اینکه چند سالی هست که روضه می‌گیرم ولی باز هم روز اول و روز آخر رو استرس دارم. روز اول چون هنوز همسایه‌ها خبردار نیستن می‌ترسم کسی نیاد و روز آخر هم ترسم از اینه که جا برای مدعوین نباشه بنشینن. همیشه هم شکر خدا خودشون همه چی رو راست‌وریست می‌کنن و ما کاره‌ای نیستیم ولی خوب، ایمانمون اونقدرها هم قوی نیس و بفهمی نفهمی خودمون رو کاره می‌دونیم.

به لطف خدا روز اول به خوبی برگزار شد و شروع طوفانی هم داشت! الحمدلله همسایه‌ها و آشنایان اومدند و مجلس با شور و نوای حسینی و خیلی خوب برگزار شد. ان‌شاالله که بقیه روزها هم به همین خوبی با مدد و لطف خودشون برگزار بشه.

اول صبح هم یک خانمی از مستمعین سال پیش اومد و یک دسته گل آورد و گفت برای روضه‌تون آوردم.

گذاشتم روی میز و با خودم گفتم خانم فرستاده برای مجلس پسرش.