نگاهی دیگر به تاسوعا
نگاهی دیگر به تاسوعا
روز تاسوعا روز اتساع است یعنی وسعت یافتن.
در این روز هر کس که بتواند خود را به نفس اطاعت پذیر و ولایتمدار حضرت ابوالفضل نزدیک کند، می‌تواند بهره برده و ظرفیت وجود خود را گشایش دهد.
در مسیر کربلا عده‌ای به عقل رجوع کردند و نه خود با امام رفتند و نه موافق رفتن امام بودند، اما عده‌ای بر مرکب عشق سوار شدند که امیر این عده ابوالفضل است که پشت سر قافله سالار عشق حرکت کرد و با ولی زمان و امامش به وحدت رسید.
چگونه در مسیر این عشق قرار بگیریم؟
برای حرکت در این مسیر باید همچون ابوالفضل العباس عبد بود و با عشق عبد بود. اول ما را در دامنه ارتباطات محدود می‌سنجند و اگر نمره گرفتیم به کلاس بالاتر می‌برند. اول باید در روابط فردی و خانوادگی نمره محبت بیاوریم و سپس در حوزه اجتماع و ولایت امام وارد شویم. اگر چنین شد و از شراب عشق به ما چشاندند، دیگر به خود و ماده بی‌اعتنا می‌شویم و پرواز روح در آسمان عشق آغاز خواهد شد. وقتی که حضرت ابوالفضل به شریعه فرات می‌رسند و برای پر کردن مشک، دستان مبارک را به زیر آب می‌برند، خنکای آب را حس می‌کنند و عرق شرم بر پیشانی مبارکشان می‌نشیند که وای بر من که مولایم با لبان تشنه می‌جنگد و دستان من خنکای آب را حس می‌کند و همان جاست که دستانش را فنا می‌خواهد.
پس از آن برای رساندن آب به خیمه می‌جنگد و هر لحظه ضربتی و کنار رفتن حجابی…
آنگاه تیری بر چشمان زیبایش فرود می‌آید و آخرین حجاب هم کنار می‌رود و دیگر خود را با ولی‌الله یکی می‌بیند و او را برادر خطاب می‌کند و سرش بر دامن او قرار می‌گیرد و در اصل بر دامان مادر که مرکز این عشق است می‌افتد…
طوبی
