عاشقانهای بر نماز شب بیست و ششم ماه شعبان
بسم الله
آمن الرسول بما انزل الیه من ربه و المومنون
پروردگارم!
این چه منتی است که بر ما نهادی و در شهود محبوب درگاهت، رسول کرامت و خاندان شریفش، شریکمان کردی!
آری! عجیب نیست وقتی که ولایتشان را پذیرفتیم و چهارده نور را در نور تو متجلی دیدیم و ذرهای تفاوت ندیدیم در تجلی آن انوار مقدس از نور واحدت، دستمان را در دستشان نهادی تا ما زمینیان خاکی را با خود به اوج آسمان ببرند و در شهود ملکوتیشان، در نظاره آنچه برایمان هرگز مقدور نبود با چشم سر، شریکمان سازند
وَهی عزت و شرف که بر ما نهادی با آنکه سنگین آمد بر ما تحملش که زمین و آسمان و کوه سرباز زدند از پذیرشش.
پروردگارم!
تو مرا خوب میشناسی که خود آفریدهای مرا.
آمدهام با اسم عفوّت و غفورت
که مرا، من ظلوم جهول را ببخشی که به خود جرات دادم و پذیرفتم این امانت را با همه نسیانها و خطاهایم.
یاریم ده تا دستم را از دستشان خارج نسازم که اگر چنین شود سقوطم حتمی است در دره ضلالت و تباهی.
اکنون با امید و اطمینان قدم برمیدارم در این وادی حیرت که دستم در دست آنان است و از نورشان مدد میجویم و پیش میروم تا بر جنود هوا و هوس در باطن و جنود کفر و طاغوت و شیطان در ظاهر پیروز شوم.
یا علی مدد.
نماز امشب ده رکعت و در هر رکعت بعد از حمد ده بار آمن الرسول خوانده میشود.
طوبی