شب ششم: مهمان سفره بابرکت مُلک
بر سفره بابرکت ملکت امشب نشاندهای مرا
و با شراب محبتت زندهام کردی
آسمان دنیایم را با مصباحی پرنور زینت دادی
با حسین…مصباح الهدی
که از هفت وادی هولناک عبورم دهد:
از جهنم خودبینی از بدعاقبتی از حرارتهای دنیایی از وادی هولناک تکبر از غیظها و غضبها از ضلالت و گمراهی و از آتش سعیر فراق…
و دستم را بگیرد و در این ارض خاکی با محبت خود به هفت گلستان عشق واردم کند.
ای لطیف خبیر!
ای بصیر رحمان!
تو میدانستی که این بنده ضعیفت به تنهایی قادر نیست به ساحل امن و امان وصالت برسد، پس محبت حسین را رزقش قرار دادی تا در پناه آن از نفرت و سرکشی رها شود و از فریب و غرور در امان بماند
و برای رسیدن به وعده زیبایت که بزودی محقق خواهد شد آماده شود.
مرا با حسین قرار دادی تا رحیمانه دستم را به دامان فرزندش مهدی برساند تا عطش این تشنه منتظر به ماءمعین دیدار و وصال حضرت یار فرو نشیند.
برگرفته از آیات مبارکه سوره ملک.
نماز شب ششم: چهار رکعت بعد از حمد در هر رکعت سوره ملک خوانده شود.
طوبی