من حرفم را رُک می‌زنم!
?️صاف توی چشمت نگاه می‌کند و می‌گوید: “من رُک هستم. حرفم رو جلوی رو می‌زنم نه پشت سر” بعد هر چه دلش می‌خواهد می‌گوید و کاری هم ندارد که طرف مقابلش می‌رنجد یا نه. آن وقت اگر کسی پیدا شود و صاف توی چشمش نگاه کند و بگوید: “تو بیجا می‌کنی که رک هستی. حرفت را می‌زنی و دل آدمها را می‌شکنی بعد می‌گویی من آدم صریح و رُکی هستم؟! می‌خواهم که نباشی!”
آن وقت چه؟ چشم در مقابل چشم!
?️این حدیث را شنیده‌اید که “المومن مرات المومن” بعضی‌ها این حدیث را اینطور معنا کرده‌اند که یعنی مومن عیب برادر مومنش را به او می‌گوید. ولی شما می‌توانید این تعبیر را قبول کنید؟ من که نمی‌توانم. اصلا با ذائقه‌ام جور نیست. این تعبیر به نظرم لطیف‌تر است:
?️ما وقتی در آینه نگاه میکنیم چه می‌بینیم؟ مگر تصویر خودمان را نمی‌بینیم؟ پس اگر در برادر و خواهر مومنمان عیبی دیدیم، یعنی در خودمان دیدیم چون اگر در ما نبود اصلا ندیده بودیم! پس اول دنبال برطرف کردنش در خودمان برویم. قبول ندارید؟ اگر من چیزی را نشناسم و ندیده باشم از کجا آن را در دیگری تشخیص می‌دهم؟ مثلا وقتی می‌فهمم که حسود است پس حسادت را تجربه کرده‌ام و بلدم! شما می‌توانید حرف مرا قبول نداشته باشید ولی کمی به آن فکر کنید، ضرر ندارد! شاید بعد از این اگر خواستید رک و پوست کنده به کسی از عیبش بگویید کمی دست نگهدارید، حداقل برای اینکه به خودتان ثابت نشود که دست کمی از طرف مقابلتان ندارید!
طوبی
