دلم را درياب!
16 آذر 1398 توسط طوباي محبت
به نام خدا
از شما می‌پرسم می‌شود گاهی به غصه گفت: برو پی کارت! وبعد او هم مثل بچه آدم راهش را بکشد و برود؟
لبهایش را هم که ور بچیند محلش نگذاری و صورتت را در هم بکشی و بگویی: برو! برو ببینم، اینطرفا دیگه پیدات نشه، بچه پررو!
کاش میشد غصه را با توپ و تشر از دل بیرون کرد، اما گاهی آنقدر سمج است که با جارو هم دنبالش کنی از رو نمی‌رود.
فقط یک راه می‌ماند و آن هم اینکه به خودت امیدواری بدهی که هر چیزی در این دنیای وانفسا فانی است فانی…
پس این غصه هم می‌رود و می‌ماند قصه اش که روزی به آن شاید بخندی و شاید ….
ای ناخدای دلهای پرغصه! دلم را دریاب…..
