پویش همدلی مهدوی در ماه رمضان
بسم الله الرحمن الرحيم
حضرت آیتالله خامنهای: “خوب است که در ماه مبارک رمضان یک رزمایش گسترده برای مواسات، همدلی و کمک مؤمنانه به نیازمندان و فقرا در جامعه شکل بگیرد و برای اثبات ارادتمان به امام زمان(عج) صحنهها و جلوههایی از جامعه مهدوی را که جامعه ای همراه با قسط، عدل، عزت، علم، برادری و همیاری است، بهوجود آوریم.”
همه چیز از هیئت ساده و کوچکی شروع شد که چهارشنبه شبها برگزار میشد. وقتی به خاطر شرایط جدید کشور این هیئت کوچک که فعالیتهای خیرخواهانه هم در دستورالعمل برنامههایش بود،مثل بقیه تجمعات تعطیل شد، همدلی تعطیل نشد و هیئتیها مرتب به شکل مجازی به فعالیتهای خیرخواهانه و مذهبی خود ادامه دادند از جمله کمک به کسانی که در طول این بازه زمانی شغل خود را از دست داده بودند، چندین ختم قرآن برای اموات و سلامتی بیماران، نماز لیلهالدفن برای اموات و …
اما زمانی که رهبر عزیزمان توصیه به همدلی برای ماه مبارک رمضان نمودند، این پویش جانی تازه گرفت و در عرض چند روز مبالغ قابل توجهی برای کمک به خانوادههای واقعا نیازمند جمع شد و خوشبختانه اقلام ضروری خریداری شد.
هنوز هم کمکها ادامه دارد و مرتبا به تعداد اقلام اضافه و تصمیم برای تحت پوشش قرار دادن افراد بیشتری در دستور کار قرار میگیرد.
آری! همه چیز از یک هیئت کوچک شروع شد، هیئتی که با عشق به اباعبدلله الحسین پایهگذاری شده بود: هیئت محبانالحسین
شما نیز اگر در محله و یا فامیل و یا شهر خود مصادیقی از این همدلی را برای ماه مبارک رمضان اجرا کردهاید با عنوان پویش همدلی مهدوی در ماه مبارك رمضان به اشتراک بگذارید تا تشویق و ایجاد انگیزهای برای بقیه دوستان باشد.
اگر شما هم مایل بودید در اين پويش شرکت کنید میتوانید از كليدواژههاي پويش همدلي، جامعه مهدوي و ماه مبارك رمضان استفاده كنيد.
عاشقانهای بر نماز شب بیستم شعبان
بسم الله
جوانهای بودم سر از خاک وجود بیرون آورده، زرد و ناتوان از دست و پنجه نرم کردن با طبیعت خاکی نفسم.
بلندم کردی دست به سرم کشیدی و رشدم دادی
در بیستمین شب از ماه بلوغ عشق ماه شعبان؛
اذا جاء نصر الله و الفتح.
گفتی بخوان در دو عاشقانه و هر عاشقانهای در دو قطعه.
هر کلیدی سه رمز و در هر قطعه این عاشقانه پانزده بار قلبم با رمز این کلید به ثپش در آمد.
این کلید را ۶۰ بار با سه رمز چرخاندم ۱۸۰ بار و نصرت دل آمد بر سپاه نفس به مدد آن ۱۸۰ که مجموع ارقامش ۹ بود.
و باز دیدم که در هر کلیدی ۱۹ دندانه است به عدد حروف بسمالله الرحمن الرحیم. پس دندانههایش ۳۴۲۰ شد که باز هم مجموعش همان ۹ بود!
و نه نبود جز او. نهمین ذریه حسین که منتظر است تا نصرت الهی فرا رسد و فتح کند مملکت قلبهای همه را در جای جای ملک و ملکوت الهی و به کمال برساند و تنومند کند جوانه وجود ما را.
پس تسبیح گفتم خدای را به حمدش و توبه کردم از نفس و دانستم تا نفس را مغلوب نکنم با عشق، باید همچنان در انتظار آن دردانه بمانم که ظهور کند در مملکت وجودم.
یا محمد یا علی یا علی یا محمد
پن: عاشقانه=نماز قطعه:رکعت کلید:سوره رمز: آیه
دندانه: تعداد کلمات سوره
۹=۱+۸=۱۸۰ و ۹=۳+۴+۲=۳۴۲۰
پن۲: نماز شب بیستم چهار رکعت است در دو دو رکعت و در هر رکعت حمد و پانزده بار سوره نصر خوانده میشود که در مجموع ۶۰ بار سوره نصر تلاوت میشود.
طوبی
کشتی نجات و سردار سلیمانی
نامه صریح سردبیر عصر ایران به رییس جمهور
✍نامه صریح سردبیر عصرایران به رئیس جمهور: جان شما از کارمندان عزیزتر است؟ / واقعاً چه در سر دارید؟ چه راهکاری می خواهید رو کنید که دنیا به آن نرسیده؟!
?️سردبیر عصرایران در نامه ای خطاب به رئیس جمهور، از اقدامات ناکافی او برای مهار کرونا، به ویژه از عدم تعطیلی ادارات و سازمان های دولتی و عمومی انتقاد کرد.
متن کامل نامه به حسن روحانی چنین است:
?️جناب آقای حسن روحانی
رئیس جمهور محترم
سلام
با تبریک سال نو و قدردانی از زحماتی که تا کنون برای مهار کرونا کشیده اید، بی هیچ مقدمه دیگری سراغ اصل مطلب می روم:
- شما جلسات تان را از پاستور به حافظیه منتقل کرده اید تا فضای بزرگ تری داشته باشید و بتوانید با رعایت فاصله بهداشتی مناسب از یکدیگر، بنشینید و کرونا نگیرید.( در عکس ها مشخص است که نزدیک ترین فرد به شما در فاصله دو متری تان نشسته است)
- شما کارهایتان را از طریق ویدئو کنفرانس پیگیری می کنید
- مجلس شورای اسلامی مدت هاست که تعطیل است و تنها دو بار جلسه مجازی برگزار کرده
- مجلس خبرگان رهبری اجلاس اسفندماه خود را به تعویق انداخته است
- مجمع تشخیص مصلحت نظام و شوراهای متعدد موجود در ساختارهای حکومتی تعطیل هستند…
و حالا چند سوال: پس چرا کارمندان دولت را تعطیل نمی کنید؟ جان شما از کارمندان عزیزتر است؟ آیا کارمندان هم می توانند مثل شما در اتاق های بزرگ و با فواصل دو متری از یکدیگر و ارباب رجوع مستقر شوند و با ویدئو کنفرانس کار کنند؟
آیا همه کارمندان مثل شما خودروی اختصاصی دارند تا بدون نگرانی از کرونا، از پارکینگ خانه تا پارکینگ اداره بروند یا اکثرشان مجبورند مسیر خانه تا اداره و بالعکس را با تاکسی و اتوبوس و… طی کنند و در کل مسیر نگران این باشند که نکند از فرد کناری شان کرونا بگیرند؟
?️آقای روحانی!
انگلیس، آمریکا، روسیه، فرانسه، ایتالیا، اسپانیا، مجارستان، نیوزیلند، یونان،استرالیا، اردن، گرجستان، آذربایجان، لبنان، تونس، ژاپن، هند و بسیاری دیگر از کشورها، مقررات سختگیرانه ای، از قرنطینه کامل تا مجازات نقدی و حتی بعضا زندان برای ترددهای شهری و غیرشهری وضع کرده اند چون می دانند در شرایطی که نه واکسنی برای کرونا وجود دارد و نه دارویی، تنها راه عقلانی و انسانی برای نجات جان شهروندان شان، همین محدودیت هاست.
اما شما همچنان شرایط را شبه عادی جلوه می دهید، با صراحت می گویید اصلا قرنطینه ای نخواهیم داشت، ادارات را تعطیل نمی کنید، با اصنافی بدون ضرورت فعال اند برخورد نمی کنید، محدودیت ترددهای شهری وضع نمی کنید، جلوی سفرهای بین شهری را نمی گیرید و… .
واقعاً این وضعیت با شرایط قبل ازکرونا چه تفاوتی دارد؟!
تا کی قصد دارید توصیه درمانی کنید؟!
واقعاً چه در سر دارید؟ چه راهکاری می خواهید رو کنید که دنیا به آن نرسیده؟!
مردم از این همه بی عملی نگرانند.
?️آقای رئیس جمهور!
شما به عنوان یک روحانی بهتر از من می دانید که بی توجهی به جان مردم که منجر به مرگ شان شود، چه عقوبتی دارد. حتما بیشتر از من نیز به قبر و قیامت باور دارید.
حال از شما می پرسم اگر از بین کارمندانی که امروز بی هیچ نیاز واقعی کشور، مجبور شدند سر کار بروند، حتی یک نفرشان مبتلا به کرونا شده باشد و بمیرد، چه پاسخی در دادگاه الهی خواهید داشت؟!
می دانید که سیستم اداری تا ۲۰ فروردین هر سال عملا کار چندانی انجام نمی دهد. حال بر اساس کدام منطق و محاسبه عقلانی به این نتیجه رسیدید که اگر میلیون ها کارمند و خانواده آنها را در معرض ابتلا به کرونا و مرگ قرار دهید، با صرفه تر از تعطیلی ادارات در اول سال است؟!
شما موظف هستید که توضیح دهید و مردم را قانع کنید آقای حقوقدان!
?️رییس جمهور محترم!
اگر خدای ناکرده شما به کرونا مبتلا شوید، قاعدتا بهترین خدمات درمانی را دریافت خواهید کرد اما مردم عادی که این روزها به حکم شما مجبورند از قرنطینه خارج شوند، نگران سرنوشت شان در صورت ابتلا هستند.
کادرهای درمانی خسته اند و امکانات نیز پاسخگوی سونامی کرونا نیست. پس چرا نمی گذارید مردم به توصیه خودتان برای ماندن در خانه عمل کنند؟
چرا از اعلام آمادگی نیروهای مسلح برای کنترل و محدودسازی ترددها استقبال نکردید و از این شرایط برای ارتقاء همدلی ها و همکاری ها بهره نبردید؟
واقعا جان مردم و سلامت روانی شان چقدر برایتان اهمیت دارد؟
?️آقای روحانی!
به حکم ضرورت و به حرمت حیات انسان، ادارات و سازمان هایی را که ارائه خدمات شان فوریت ندارد تعطیل کنید و به پویش مردمی #درخانه_بمانيم بپیوندید.
در پناه حق باشید
جعفر محمدی
سردبیر عصر ایران و یکی از دهها میلیون ایرانی که نگران سرزمین شان هستند
تهران - ۵ فروردین ۱۳۹۹
asriran.com
@MyAsriran
معرفی وبلاگ طنز
سلام دوستان عزیز
بنده بعد از این مطالب طنزم رو در این وبلاگ جدید
به آدرس:
https://tanzblog.kowsarblog.ir/
قرار میدم. در صورت تمایل بازدید بفرمایید.
خروسلي؛ خروس كاراتهكار!
به نام خدا
خروسلي؛ خروس کاراته کار!
چند سال پیش به دلایلی از تهران به شهرستانی برای اقامت مهاجرت کردیم. خانهای که اجاره کردیم حیاط بزرگی داشت که باغچه دایره مانند دوطبقهای وسطش جا خوش کرده بود و برای نگهداری مرغ و خروس عالی بود. پس دست به کار شدیم و قسمتی از باغچه رو برای مرغ و خروسها لونه ساختیم. پسرم دو تا جوجه از تهران آورده بود که یکیشون مرغ شده بود و یکیشون خروس و فوق العاده به هم علاقه داشتن چون با هم بزرگ شده بودن و مرغهایی هم که بعدا خریدیم هیچ کدوم نتونستن به اندازه این خانم مرغه تو دل خروس جا باز کنن. به غیر از پسرم خروس خیلی به ماها راه نمی داد که به مرغش دست بزنیم. یکبار مرغ مریض شد و اون رو به دامپزشک نشون دادیم و براش دارو گرفتیم. پسرم مرغ رو از لونه شون آورد تا من دارو رو تو حلقش بریزم اما خروس هم پشت سرش از لونه خارج شده بود. وقتی پسرم مرغ رو دست من داد سعی کردم نوکش رو باز کنم که البته مرغه مقاومت میکرد و خروس هم همون لحظه سر رسید و با دیدن این صحنه خونش به جوش اومد و با یک حرکت کاراته ای به هوا پرید و به شکل مورب جفت پا در حالیکه نعره میزد قودااااا روی زانوی من بینوا فرود اومد!
ضربه چنان محکم بود که بی اختیار مرغ از دستم افتاد و خروس هم در حالیکه با غرور و قدرت دور مرغ میچرخید اون رو به سمت لونه هدایت کرد. من هم در حالیکه دستم رو به زانوم گرفته بودم نشستم و مات و مبهوت نگاهی به مرغ و خروس و نگاهی هم به شربت ریخته روی زمین کردم. با خودم گفتم خوبه آمپول دستم نبود وگرنه خروسه احتمالا وسط چشمام رو نشونه میرفت. آخه این همه غیرت و تعصب هم نوبره والا!!
پ ن: عكس واقعي است.
تعارض غیرمستقر هوای پایتخت با امتحان اصول!
به نام خدا
تعارض مستقر یا غیرمستقر بین امتحان اصول و هوای پایتخت!
نمیدانم این چه سِری بود که امسال هوای تهران، هم زمانِ امتحان شفاهی و هم امتحان کتبیِ اصول، حسابی ما را در منگنه گذاشت.
البته به دو شیوه مختلف: زمان امتحان شفاهی، با خشم و دندون قروچه(بس که هوا آلوده بود) و امروز با لبخندی برفی(از لبخند هم کمی فراتر رفته بود!)
خلاصه هر دوبار مدارس پایتخت در همه مقاطع تعطیل شدند و طلاب بینوا! همچنان آماده و گوش بزنگ تعطیلی ماندند که سودی هم نداشت!
نمیدانم این تعارض از کدام نوع بود؟ مستقر که نبود چون در آن صورت هر دو تساقط مینمودند، اما هوای تهران با قدرت تا ظهر به بارش ادامه داد و امتحان اصول 4 هم برگزار گردید؛ پس شاید از نوع غیرمستقر بود، زیرا بلاخره اصولِ مقتدر، بر هوای بشدت برفی تهران فائق آمد و با قوت و اقتدار برگزار شد.
بنده هم که با صد سلام و صلوات در خیابانها و پیادهروهای برفی و لغزنده قدم برمیداشتم در شش جهت، سوره توحید را خواندم تا مبادا لیز خورده و بلایی سرم بیاید. البته بعد از عمل به روایت، برای خود برائت صادر نمودم که اتفاقی نخواهد افتاد(زیرا خوانده بودم که اگر کسی در شش جهت بالا، پایین، سمت راست و چپ و جلو و پشت سرِ خود این سوره مبارکه را بخواند،مثل اینکه خود را در کیسهای محفوظ قرار میدهد)، اما چه کنم که عقلِ ناقص، دست از سرم برنمیداشت و مرتب احتیاط را گوشزد میکرد. پس بنابر اصل اشتغال، ذمه خود را از افتادن بری ندانسته و در کمال احتیاط قدم برمیداشتم!
هر چه بود به لطف خدا، امتحان را دادم و به سلامت بازگشتم اما همچنان برایم سوال است که چرا بین هوای پایتخت و امتحان اصول اینگونه تعارض برقرار میشد و شاید هم بین ما و امتحان اصول تعارض بود؟!
همگی در امتحانات موفق و موید باشید ان شاالله. ?
پ ن1: نورالثقلین، ج 5، ص 703 در فضائل سوره توحید
پ ن2: از باب مزاح بود وگرنه قوانین تکوینی را چه به قواعد اصولیه؟:)
به قلم طوبي
خودت بخوان بانو!
به نام خدا
و حرفهایم را از نگاهم خودت بخوان بانو!
خانه موسی بن خزرج اشعری غلغله است، همه میروند و میآیند. لبها همه خندان و دلها شاد است و گویی آمدن بانو روحی تازه در ساکنان این شهر دمیده است.
بانو در اتاقی خلوت و کوچک در آن خانه بزرگ سکنا گزیده است و با وجود ضعف و ناتوانی جای عبادتش را پهن کرده و بیوقفه مشغول دعا و مناجات است.
گاهی کودکی را میآورند که بانو برایش دعا کند و گاه بیماری را که بانو دست شفا بر سرش بکشد و بانو با همه ناخوشی و ضعفش دست رد به سینه هیچ یک نمیزند و به خادمهاش که از این وضع راضی نیست سفارش میکند که:” بگذار بیایند ، این بندگان خدا به امیدی آمدهاند، من نیز برای همین اینجایم که بذر محبت اهل بیت بیش از پیش در دل شیعیان جوانه زند، کسی را رد نکنید، تا جان داشته باشم جوابگوی همگان خواهم بود.
اما حال بانو رفته رفته به وخامت میگذارد و صبح هفدهمین روز، دیگر بانو از جای نیز برنمیخیزد. خواهرش را به قصد وصیت طلب میکند. اسما با چشمانی گریان بر بستر خواهر حاضر شده و گوش میدهد.
صدای فاطمه بانو گویی از چاه در میآید:” اسما وقت رفتنم رسیده، دیگر امیدی به دیدن مولایم ندارم. اگر برادر را دیدی سلام مرا به او برسان، بگو که در اشتیاق دیدارش سوختم و ساختم.” صدای بانو قطع میشود و ناله از همه برمیخیزد، اما بانو دوباره چشم باز میکند و آخرین وصیتش را به زبان میآورد:” به برادرم احمد و بقیه بگو جان آنها و جان رضا ، برادرم را تنها نگذارند… اشک از چشمان بیرمق بانو میچکد: مراقب جوادم باشید، آه جوادم…
چشمان بانو بسته میشود و زیر لب چیزی میگوید. خواهر سر را به لبان فاطمه بانو نزدیک میکند و بر سر و صورت میزند. بانو شهادتین خود را بر زبان جاری کرده و چشمان منتظر به دیدار برادر را برای همیشه به این جهان بسته است.
هیاهویی در باغ موسی برپاست، تمام شهر به تشییع بانو آمدهاند، زن و مرد بر سر و سینه میکوبند. موسی و پسرانش قبری در باغ بابلان در سرداب آماده کردهاند و اکنون بدن مطهر آماده است که در قبر گذاشته شود، اما چه کسی این کار را به انجام خواهد رساند؟
بعد از مشورتهای بسیار نام پیرمردی قادر نام بر زبان میآید که در تقوا و بزرگواری زبانزد است اما قبل از آنکه او بیاید صدای پای سم اسبانی بگوش میرسد و در میان بهت همگان دو سوار از راه میرسند.
همه بیآنکه چیزی بگویند بیاختیار کنار میروند، گویی که آن دو سوار بر قلوب همه تصرف کرده و آنان را از دخالت باز میدارند.
دو سوار که یکی میانسال است و دیگری جوان و هر دو چهره خود را پوشاندهاند جلو میآیند، کسی چهره آن دو را نمیبیند ولی شانههایشان از گریه تکان میخورد، سوار میانسال به داخل قبر میرود و نوجوان بالا میماند و بدن مطهر را به سوار داخل قبر میدهد. لبهای سوار تکان میخورد و چشمهایش میبارد. تلقین را میخواند و برای آخرین بار وداعی تلخ و جانسوز.
شاید اگر کسی آن نزدیک بود، میشنید که سوار میانسال به آن بانوی رنج کشیده میگوید:” آمدم معصومه جان ، رضایت آمد، جان برادر…..
لحد را میگذارند،
و با دستان خود خاک بر مزار بانو میریزند،
و خاک میریزند
و خاک میریزند
و با اشک آن مزار پاک را آبیاری میکنند.
سپس سوار بر اسب میشوند و نگاهی برای آخرین بار به قبر بانو و جمعیت میاندازند و سپس در میان بهت همگان ازمقابل دیدهها ناپدید میشوند………
السلام علیکِ یا فاطمه معصومه
باز هم مثل کودکی هر سو میدوم در رواق تو در تو
دفترم دشت و واژهها آهو… گفتم آهو و ناگهان بانو..
شعر از دست واژهها خسته است بغض راه گلوم را بسته است
بغض یعنی که حرفهایم را از نگاهم خودت بخوان بانو….
پ ن: شعر از حمیدرضا برقعی
به قلم طوبي
منابع
بحارالانوار محمدباقرمجلسی- به سپیدی یک رویا فاطمه سلیمانی ازندریانی- تاریخ قم حسنبنمحمدقمی- حضرت معصومه فاطمه دوم محمدمحمدی اشتهاردی - کافی محمدبنیعقوبکلینی- مستدرک سفینه شیخ علی نمازی