طوباي محبت

به نام خدا

فنجانی از چای غصه را سر می‌کشد.

چشمهایش را به درِ ناامیدی می‌دوزد

و سرش را به دیوارِ تنهایی تکیه می‌دهد

قطره اشکی از بغضِ دلش سرریز می‌شود

و گونه سرد و چروکِ روزگارش را تر می‌کند

پنج‌شنبه و جمعه دیگری هم گذشت

و خبری از بی‌خبران نشد…

برای *پدرم*

به قلم طوبی

به نام خدا

این طور نقل شده که وقتی دعا می‌کنید، یک صلوات قبل و یک صلوات آخر  بفرستید و وسط صلواتها هم دعا کنید. هر جا که احتیاجی به تو فشار آورد، همین جور عمل کن. وقتی دیدی به زحمت می‌افتی یا مثلا غصه‌دار می‌شوی، مبادا به کسی بگویی. سر نماز یک صلوات بفرست و حاجتت را هم بگو و آن وقت یک صلوات دیگر هم بفرست، می‌شود دوتا صلوات، آن حاجت هم که در وسط است می‌فرماید چون خدا اولی و آخری را که صلوات است حتما می‌دهد مابین آن را هم می‌دهد. خدا صلواتها را زود می‌دهد چون برای دوست اوست،… نمی‌شود که خدا بگوید میانی را نمی‌دهم چون مال خودت است!

به نام خدا

بهمن ماه سال گذشته، جهت خرید یک عدد خودرو ساینا از شرکت سایپا، ثبت نام کردیم. خودرو را آن زمان سایپا حدود 44 میلیون تومان قیمت گذاری کرده بود. زمان تحویل مرداد ماه سال بعد به قیمت روز، با احتساب سود هفده درصد برای سپرده 20 میلیونی و استرداد پول درصورت انصراف، یک ماه بعد از زمان انصراف تعیین گشته بود.

سرتان را درد نیاورم، نیمه مرداد از نمایندگی زنگ زدند که قرار داد تحویل آماده است و جهت ریختن بقیه پول مراجعه کنید. به نظر شما سایپا قیمت خودرو را چند تعیین کرده باشد خوب است؟ 56 میلیون ناقابل!

یعنی در فاصله شش ماه سایپای کمی تا قسمتی محترم 12 میلیون روی قیمت این تکه حلبی گذاشته بود!

از آن جالبتر اینکه قیمت شرکت با بازار فرقی نداشت. به نظر شما ما مغز… خورده بودیم که شش ماه پول بی‌زبانمان را در حلقوم این از خدا با خبران(!)  بریزیم تا الان خودرو را به قیمت بازار بخریم؟؟!

باز هم از همه اینها جالبتر اینکه وقتی به این نتیجه رسیدیم که انصراف دهیم کارمند محترمه در حالی که ناخنهای بلند لاک‌زده‌اش را به رخ ما می‌کشید ورقه انصراف را جلوی بنده گذاشت و گفت: لازمه بدونین پولتون تا 4 ماه آینده بهتون برمی‌گرده! بعد وقتی چشمان پرسشگر مرا دید به ورقه اشاره کرد و گفت: قانون جدیده!

با حیرت به ورقه نگاه کردم و مشاهده بنمودم که بله! دوستان نازنین سایپایی روی عدد یک ماه را با خودکار خط کشیده و آن را به 4 ماه مبدل کرده‌اند! واقعا پس دادن پول ما 4 ماه زمان نیاز داشت؟!

رو به بانوی محترمه کردم و گفتم: انصافا اینجا اگر سر گردنه نیست، پس کجاست؟!

واقعا کجاست؟؟!

بنام خدا

در این زمانه قحط‌الرجالیون اگر چشمت به رجلی سیاسی از مسئولین محترم بیفتد که خواب ندارد برای حل مشکلات مردم و القصه روز و شب نمی‌شناسد برای غصه‌های خلق الله، گل از گلت می‌شکفد و دلت بسان غنچه رز بهاری از شادی می‌خندد.

بععععله، فکر نکنید که اینجانبه افسانه می‌بافم برایتان، نخیر فی‌الواقع یکی از اقوام ما که مسئولیتی برعهده دارند از قضا این‌گونه هستند که خدا خیرشان دهد.

اما بشنوید از دل همسر محترمه ایشان که چند وقت پیش با هم تماسی تلفنی داشتیم و بعد از حال و احوالهای معمول حال همسر گرامی را پرسیدم و ایشان پاسخ داد که: …. مارکو رو میگید؟ کجا می‌خوان باشن؟ طبق معمول در سفر. از تعبیر … مارکو خنده‌ام گرفت و گفتم: خوب عزیزم شما هم گاهی باهاش برو سفر.

خنده تلخی کرد که: ای بابا سفرهای ایشان همه به مناطق کپرنشین و محروم و مرز نشینه، کجا برم من باهاش؟

یادمان افتاد سفرهای بعضی مسئولین گرامی به کیش و قشم و خارج و….برای حل مشکلات خلق‌الله البته!

و باز پرسیدم: مشکل آب منزلتون حل شد؟ جواب داد: نه بابا اون که حل نمیشه، آپارتمان عهد قجر اونم طبقه آخر آب نمی‌رسه بهمون.

راست می‌گفت، بندگان خدا در آپارتمانی زندگی می‌کنند که از هر طرفش بوی الرحمن می‌آید از بس قدیمی ست با هزار مشکل دیده و نادیده؛ و باز یادمان افتاد خانه‌های ویلایی بعضی از مسئولین طفلکی‌مان در بهترین نقاط تهران را(البته اجبارا بخاطر مسائل امنیتی)، که چقدر ما مردم قدرناشناسیم و به این بندگان خدا که روز از شب نمی‌شناسند برای حل مشکلات جامعه، الکی پیله می‌کنیم(بابا ویلای چند هزار میلیاردی در لواسان که این حرفها را ندارد)!!

دوباره پرسیدم: پسرتون چطوره؟ خوبه حالش؟

گفت: با مدرسه رفته سیستان و بلوچستان، اردوی جهادی.

-آخی، خدا حفظش کنه و یادمان افتاد از آقازاده‌های بعضی مسئولین که در بلاد کفر مشغول جهاد اکبر هستند و از این قبیل!

علی‌ای‌حال، غرض اینکه چنین مسئولینی البته ولایت مدار و گوش به فرمان رهبر وجود دارند، گرچه اندکند ولی هستند.

نوشتم تا قدردانی کرده باشم از این برادر ایثارگر و فداکار که عمر و وقت خود را برای این مردم گذاشته بدون هیچ چشم‌داشتی و بقیه مسئولینی که عملکردی مشابه دارند.

دست علی به همراهت برادر…..مارکو!

پ ن: اسم ایشان را نیاوردم چون اجازه نداشتم.

به نام خدا

سلام نماز که داده شد سجده رفتم: شکرا لله شکرا لله شکرالله، حمدالله حمدا لله، آآآآآآخ

چشمتان روز بد نبیند که ناگاه دردی شدید توی سرم  پیچید و دسته عینکم  توی گوشم فرو رفت و پیشانیم به مهر کوفته شد و دنیا لحظه‌ای جلو چشمانم تیره و تار گشت!

از شما چه پنهان خانم محترمی که جلو بنده نشسته بودند بعد از نماز چهارزانو شده و بر روی سر بنده جلوس فرموده بودند و رضایت هم نمی‌دادند که برخیزند! صدای آخ بنده هم گویا ایشان را مجاب نکرده بود بنابراین چاره‌ای جز این نداشتم که با تکان محکمی خود را نجات دهم و البته بسیار کار سختی بود زیرا بانوی محترمه تقریبا سنگین وزن بود!

بهرحال ایشان رضایت داده و کمی جلو رفتند و بنده نفسی کشیده و برخاستم و خوب بالطبع با خودم فکر کردم که الان برمی‌گردند و یک ببخشید ناقابل به این گردن شکسته تقدیم می‌کنند ولی خوب ایشان اصلا به روی مبارک نیاورده و حتی سر را به اندازه ده درجه هم برنگردانیدند و از این روی حقیر در خماری خواهش می‌کنم باقی ماندم!

بهرحال خود را دلخوش به این نمودم که با صبرِ بر اذیّت به گفته پیامبر گرامی اسلام دری از خیر به رویم باز شود، پس چیزی نگفته و دوباره به سجده رفتم: الحمدلله رب العالمین…