عاشقانهای بر نماز شب نوزدهم شعبان
بسم الله
به هر دری میزدم که دیده شوم:
آی مردم مرا ببینید!
این من هستم!
همه این کارها را خودم انجام دادهام به تنهایی!
پس چرا مرا نمیبینید؟
چرا ارج نمینهید به گفتارم؟
چرا عاشقم نمیشوید؟!
این ندا را شنیدم از عاشقانه شب نوزدهم،
بنده من بیا!
دوست داری عزیز شوی؟ عزت پیش من است.
دوست داری گرامیت بدارند؟ دوست داری عاشقت شوند؟ همه آنچه میخواهی اینجاست. بخوان:
قل اللهم مالک الملک توتی الملک من تشاء و تنزع ممن تشاء…
و خواندم. در دوگانه عاشقانهای با او دست به دامان پنج نور مقدس شدم که از خود رهیده و در او فنا شده بودند و از بین آنان پنجمینشان که تمام هستی و وجودش را فدا کرد: حسین
حسین جان کمکم کن. هر چه دست و پا میزنم در گرداب منیتم بیشتر فرو میروم. باتلاقی است این منیت که فرو میبردم در خود آخر.
دستم را بگیر…و از خودم از منیتم و از این تکبر بیمعنای پوچ نجاتم بده و به او وصل کن: المتکبر
که بزرگی تنها او را شاید و بس.
پ ن: نماز شب نوزدهم دو رکعت و در هر رکعت بعد از حمد آیه۲۶ و ۲۷ آل عمران ۵ بار خوانده میشود.
پ ن۲: عدد ۵ نشانه پنج تن و پنجمین آن اباعبدالله است.
در دو رکعت خوانده میشود که اگر دو آیه را با هم یک آیه بگیریم عدد ۱۰ است که اسم المتکبر الهی است.
شب نوزدهم است که آنهم ۱+ ۹=۱۰ میشود.
طوبی