طوباي محبت

بنام خدا
دوستی پرسید:
دلت می‌خواد عرفه کجا باشی؟
کجا باشم؟
-صحرای عرفات؟
-کربلا؟
-مشهد؟
-قم؟
یا…….
اصلا مگر من دلم باید بخواهم کجا باشم؟
مگر قرار نیست که عرفه بروم تا راضی از او شوم و او راضی از من باشد؟
پس چرا از همین خواسته شروع نکنم؟
“و خذ رضا نفسک من نفسی.”
خدای من!
می‌خواهم در آغوش تو باشم، هر کجا که خودت برایم رقم زدی!
فقط برایم رقم بزن به گونه‌ای باشم که خودت می‌خواهی.
همیشه و همه جا، آنگونه که راضی باشی.
وگرنه چه بسیار عرفه‌ها آمد و رفت و من در مشهد و کربلا و ….بودم ولی آن نبودم که تو می‌خواستی.
محبوبی!
اگر برایم بهترین مکانها را رقم خواهی زد،
بهترین شدنها را هم برایم رقم بزن و البته خواهی زد که:
“لم ترض لی یا الهی، نعمة دون اُخری”
راضی نشدی معبود من، که از نعمتی برخوردار و از دیگری محروم شوم…..(فرازی از دعای عرفه)
التماس دعا از همه دوستان
به قلم طوبی