طوباي محبت

به نام خدا
بسپاریدش به رضایم
تیر اخمهایم را یکی یکی به آسمان پرتاب می‌کنم و منتظر پاسخ می‌مانم.
پاسخی نمی‌آید.
فرشته‌ها در حالی که سعی می‌کنند خود را از اصابت تیرها در امان بدارند روی به پروردگار کرده و می‌گویند: پروردگارا! بنده‌ات را ببین چه می‌کند، با تو سر جنگ دارد.
با ناراحتی فریاد می‌زنم: دروغ است! من با خدای خودم سر جنگ ندارم! من فقط از روزگار راضی نیستم، همین!
پاسخ می‌دهند: پس چرا تیر اخمهایت یک به یک به سمت آسمان پرتاب می‌شود؟
می‌گویم: نمی‌دانم، خوب ناراحتم دیگر!
صدای پرمهرش را از قلبم می‌شنوم: رها کنید بنده‌ام را، بگذارید آرام شود، بزودی به آغوش ما باز خواهد گشت.
فرشته می‌گوید: خودش این بلا را بر سر خود آورده و اکنون طلبکار هم شده!
دوباره صدای پرمهرش را در وجودم می‌شنوم: او را پیش رضایم ببرید و به او بسپارید، درمان دردش را به رضایم داده‌ام.
صدایی در آسمان طنین‌انداز می‌شود: اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى عَلِىِّ بْنِ موُسىَ الَّذِى ارْتَضَیْتَهُ وَرَضَّیْتَ بِهِ مَنْ شِئْتَ مِنْ خَلْقِکَ…
*
از خواب می‌پرم. بالشم خیس اشک است، همچنان چشمهایم می‌بارند. بی اختیار این کلمات بر زبانم جاری می‌گردد:
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى عَلِىِّ بْنِ موُسىَ الَّذِى ارْتَضَیْتَهُ وَرَضَّیْتَ بِهِ مَنْ شِئْتَ مِنْ خَلْقِکَ…

پ ن: صلوات امام رضا(علیه‌السلام) از زبان امام حسن عسگری(علیه‌السلام)
به قلم طوبی