ارابه‌ران ذهن!
- “ارابه‌ران ذهن!”
آدمی یا قربانی احساسات خویش است، یا قربانی ذهنیات خویش است، و یا ارباب خویش است.
و این سومی بسیار نادر است.
در تمثیلی قدیمی حکایت آدمی را به کالسکه‌ای تشبیه کرده‌اند و گفته‌اند :
مراد از اسبِ آن، احساس است،
مراد از کالسکه‌ران، ذهن است
و آن که درون کالسکه می‌نشیند، ارباب است.
اما کالسکه‌ی همه ارباب ندارد!
و این یعنی برخی در زندگی چون اسب‌اند و همواره شلاق احساساتشان را می‌خورند، برخی چون کالسکه ران‌اند و تحت سیطره‌ی ذهنِ محدود و بسته‌شان همواره این سو و آن سو می‌رانند، بی‌آنکه به جایی برسند، و در این میان فقط قلیل انگشت شماری‌اند که در کالسکه‌ی خود نشسته‌اند و ارباب خویش‌اند.
اینان هم کالسکه‌ران(ذهن) را به خوبی هدایت می کنند و هم مراقب اسب ها(احساسات) هستند.
ای دوست، آن ارباب نشسته در کالسکه، “خود متعالی” توست که ثمره‌ی “مراقبه” است.
(متن از بنده نیست)
پ‌ن: “مراقب” باشیم آنچه در ماه مبارک رمضان به دست آمد در آنی از دست نرود.
