آف از 7 ارديبهشت تا 10 ارديبهشت!
به نام الله
دو سه روزي است كه لطيفه‌اي بين دوستان مي‌چرخد: ويروس كرونا تا 7 ارديبهشت در جهان جولان خواهد داد و 10 ارديبهشت هم قرار است طبق محاسبات ناسا شهابسنگي عظيم از كنار زمين عبور كند كه احتمال برخورد هم منتفي نيست. از 7 ارديبهشت تا 10 ارديبهشت هم آف داده شده كه استراحت كنيم:)
البته موضوع شهابسنگ واقعي است( اگر به اطلاعات ناسا اعتماد كنيم)، اما حرفها و حديثها تا حدي بار طنز و شوخي به خود گرفته است. اما اين موضوع بهانه‌اي شد تا مطلب جالبي از سخنان اميرالمومنين و واگويي ساده اما عميق آن را از زبان عارف واصل حاج اسماعيل دولابي(رحمة‌الله‌عليه) در اينجا بياورم. مطلب زيبا و عميق است. خواندنش را از دست ندهيد. كمي هم طولاني است، اما به خواندنش مي‌ارزد. حوصله كنيد:)
“الدنيا داربالبلاء محفوفه” اين دنيا خانه‌اي است كه از بلا به آن ملافه‌ها پيچيده‌اند. هر ملافه‌اي كه باز مي‌شود زيرش دوباره بلا خوابيده است. نان آدم كم و زياد مي‌شود يكي حرف سرد به آدم ميزند، يك روز هوا گرم است يك روز سرد است يك روز لاغر هستم يك روز مريض هستم يك روز سالمم.
“ان الدنيا ليست بدار قرار دنيا دار بيقراري است والاخرة دارالقرار.” دار يعني منزل. همين الان هم اگر توجهت به دنيا برود اينجا بيقرار مي‌شوي بلند مي‌شوي و مي‌روي: بچه ام چطور است؟ خودم چطورم؟ آن يكي چطور است؟ اگر از دنيا غافل باشي اين جا دار قرار است. دار آخرت است.
حضرت امير مي‌فرمايد: “مرگ از همه طرف شما را نشانه قرار داده است روزي از عمر به فردا نمي‌رسد مگر به بهاي نابودي امروز. دريغا اگر ستايش و نيايش امروز را به فردا واگذاريم. اي مردم انواع گوناگون مرگها شما را -و بنده و همه را- هدف و نشانه قرار داده است. نوشيدن هرجرعه آبي با سرفه‌اي و آب جستني در گلو همراه است.” وقتي مي‌روي يك خرده آب بخوري يكباره مي‌بيني سرفه گلو را گرفت. سه تا سرفه هم كه بخورد آدم افتاده است. بايد كولش كنند و به مريض خانه ببرند “و در ميان هر لقمه اي موت… با رسيدن هر نعمتي نعمت ديگري از دست مي‌رود.” هر نعمتي را مي‌خواهيم تلاش كنيم به دست آوريم يكي ديگر از دستمان مي‌رود. اصلا مثل اين است كه اگر وول بخوريم ضرر مي‌كنيم، يعني منزل اين شهر اينطور است.
اين كلمات خيلي قشنگ آدم را راحت مي‌كند. يعني مي‌خواهد بگويد كه از مال دنيا يك قران، يك دانه، يك شاهي، لقمه‌اي، جرعه آبي و ناني همراهت نيست. چون تا اولي نرود دومي را نمي‌خوري تا وقتي طعام اولي را كه خورده‌اي، خاصيت و لذتش در تو هست خودت ميل به دومي نمي‌كني.
اينها را علي(عليه‌السلام) دارد مي‌گويدخيلي واضح است اما نه! واضح است براي كسي كه تفكر كند.
“نشانه‌هاي نوين در وجودش ظاهر نمي‌گردد جز اينكه آثار و علائم پيشين در وي كشته شود. شاديش به غم مبدل نمي‌شود مگر اينكه جواني و شادابي را به كهولت وسستي سودا كند.” جوان بود و قوه بدن داشت، كم كم پير مي‌شود، بدن سست مي‌شود و پادرد و دل درد مي‌آيد و آهسته آهسته پايين مي‌آييم."همچون كشتزاري كه بايد آنچه در آن كاشته‌اند بدروند تا بتوانند دگربار دانه در آن بكارند.” ….اين قاعده است. تا آخر همين است؛ اگر تجارتي، زراعتي، يا هركار ديگري كه مي‌كني بايد ابتدا قبلي را درو كني و برداري آن وقت به سلامتي دفعه دوم باز جايش بكاري ، كار نداشته باش كه در كدام كلاس هستي قاعده اش اين است كه اول زراعت اين كلاس را كه الان در آن هستي برداري.
پ ن: نهج‌البلاغه خطبه 145 و 226
