نامه‌ی که به آب روان نسپردمش
15 فروردین 1399 توسط طوباي محبت
به نام خدا می‌نشینم و چشمهایم را می‌بندم. در خیالم جوی آب نزدیک خانه‌مان را تصور می‌کنم که آب روان و پاک قنات با صدای آرامش‌بخشی از آن در حال عبوره. زمینهای سبزی و صیفی‌جاتی که الان سبز شدن و چشم رو نوازش میدن. باغ گل معروف تهران که همسایه ماست و گذر از… بیشتر »
